Dag 16 van Nances naar Saint-Jean-de-Maurienne

Lekker geslapen in de afgelegen chambre d’hotes van ene Richard. Ik krijg een heerlijk ontbijt met zelf gebakken brood en vele verschillende soorten jam. Richard houdt mij gezelschap en we wisselen informatie uit. Hij is een afgekeurde elektricien en zoekt meer zittend werk. Hij woont al meer dan 30 jaar op deze boerderij. Hij vraagt ook naar het vervolg van mijn reis en haalt allerlei detailkaarten van de omgeving van boven. Ik maak daar aantekening van. Ik Google nog even naar de “beste” route en Google komt met een route die maar liefst 12 km. korter is dan de geplande route. Ook Richard kent die route niet. Ik waag het erop en neem de google-route. Na een paar km. begin ik al vermoedens te krijgen dat het wel eens helemaal verkeerd kan uitpakken. Ik kom 2 jonge fietsers tegen, maar meer dan een vriendelijke groet wisselen we niet. Ik had ze eigenlijk willen vragen of de route waaruit ze kwamen begaanbaar is. Dan begint eindelijk de klim die je verwacht als er zo’n massieve berg het landschap domineert. Soms moet ik lopen omdat de weg nogal steil wordt. Plots gaat de weg over in een bospad van slechte kwaliteit. Ik zit midden in het bos en zou niet weten welke kant ik op moet. Als het nog verder verslechtert, zegt de google-stem plots “rij nog 50 meter door en draai dan om”. Google was het spoor helemaal bijster. Ten lange leste besluit ik om terug te keren naar het vertrek punt. Maar hoe kom ik terug. Google blijft verkeerde adviezen geven. Ik weet het niet meer hoe ik het bos kan verlaten. Wat schetst mijn verbazing dat er een bestelwagen komt aanrijden en ik geef een teken om even te stoppen. Ik kan niet duidelijk maken waar ik naar toe wil, maar ik heb wel mijn aantekening van Richard in mijn zak. Dan gaat bij de vrouwelijke chauffeur een lampje branden en zegt ze gedecideerd dat ik helemaal de weg naar beneden moet volgen en dan ben ik er. Terwijl ik deze instructie krijg, komen de 2 jonge mannen die ik tevoren tegemoet was gereden er ook aanrijden. Ze zijn ook de weg kwijt en ik krijg de indruk dat ze op weg zijn naar Lyon. We praten wat en delen ervaringen uit. Een van hen is Amerikaan, de ander Fransman. De Amerikaan heeft al heel wat landen met de fiets bezocht. De Fransman zegt dat hij eenzelfde zadel heeft als ik, “Brooks”. Hij zegt dat zijn zadel gebroken is, maar ik kan hem helaas niet helpen. Ik zeg ook dat ik gisteren vele kilo’s teruggestuurd heb naar huis; dat zouden ze ook wel willen, maar ze kunnen de tent niet missen; een hotel is te duur. Om 10:45 u. sta ik weer bij mijn oorspronkelijke vertrekpunt en begin ik met de officiële route. De eerste 10 km. moet ik de Col de l’Epine op; 1000 meter hoog, 10% stijging. De eerste kilometers gaan nog wel en kan ik een voorligger goed volgen, maar dan hebben de benen het gehad. Ik duw de fiets kilometers omhoog en doe af en toe een poging om te fietsen. Het is precies 12:00 u. als ik top bereik. Daar staat een vrouw die eerder voor mij reed, die weer naar beneden wil rijden. Ik vraag haar om even een foto van mij te maken bij het markeringspunt. Ze begrijpt me eerst niet en neemt zelf met haar fiets een pose aan. De rit bergafwaarts gaat ook over 10 km. en vraagt heel wat stuurmanskunst in verband met de hoge snelheid. Ik doe nog 2 jacks over elkaar heen vanwege de koude rijwind. Beneden aangekomen realiseer ik me dat ik uren achterlig op mijn schema. De temperatuur stijgt ver boven de verwachting uit en de route zit vol met klimmen. Ik kom door de plaatsen Chambery, Montmelian, Auguebelle, La Madelein en uiteindelijk in Saint-Jean-de-Maurienne. De laatste 35 km. gaan alleen maar gestaag omhoog. Het hotel ligt op een hoog plek, ik zet de fiets in de garage en duik onder de douche. Het is bijna 19:00 u. als ik binnen ben en de teller staat op 122 km. Dat moet de komende dagen beter worden. Morgen op naar de Col du Mont Cenis. Dat wordt weer flink klimmen. Maar dan is Italië bereikt. Op alle borden staat Turijn al vermeld. Nog 11 dagen!