Dag 20 van Mortara naar Piacenza

Als ik om kwart voor 8 beneden kom voor het ontbijt staat er nog niets op tafel. De Chinese gastheer vraagt 1 minuut tijd. Ik ga in de tussentijd maar vast de spullen op mijn fiets laden. Als ik 5 minuten later terug kom in de eetkamer staat er een compleet uitgebreid ontbijt met alles erop en eraan. Geweldig. Ik zit weer vroeg op de fiets en zit al snel op de gewenste route richting Pavia, 36 km. verderop. Ik ben daar rond half 11 en ik heb me voorgenomen om hier een stempel in de pelgrimspas te scoren. Ik rij wat rond en vraag hier en daar de weg. In de drukke, historische stad vind ik een relatief kleine kerk; als ik binnenkom sluit een priester net het evangelie af. Er zitten heel wat gelovigen in de kerk. Ik loop de kerk weer uit, want hier vragen om een stempel zal niet lukken. Gelijk met mij loopt er een jonge vrouw mee de kerk uit en op de een of andere manier raken we in gesprek. Ik laat mijn pelgrimspas zien en gebaar wat de bedoeling is. De vrouw loopt met de pas wat rond en na overleg met wat dames op het kerkplein gebaart ze mij stil mee naar binnen te gaan. Via de koster komt er uiteindelijk een zeer bejaarde priester achter uit de sacristie en die weet precies wat hij moet doen. Hij weet de stempel en het stempelkussen zonder te zoeken te liggen en met bevende hand wordt de stempel gezet. We zijn alle drie verheugd dat het gelukt is en ik verlaat stilletjes de kerk; de gelovigen kijken me na, terwijl ze naar de preek van de pastoor luisteren. Ik pauzeer tussen de middag in het plaatsje Santa Cristina en zet dan koers voor het laatste stuk van de route; als het zo door gaat ben ik voor half 4 op de bestemming. Ik zie de wegwijzer naar Piacenza nog 20 km. aangeven. Bijna onmiddellijk daarna staan er hekken die de weg afsluiten. Een van de postende agenten geeft aan dat ik niet verder kan. Ik vraag wat nu? Hij vraagt of ik een kaart heb en toon hem mijn tablet. Ik bekijk samen met de agent een mogelijke alternatieve route; ik moet minstens 10 km. om fietsen. Opeens klinkt er een stem achter me dat de barricade is opgeheven en dat ik verder kan. Ik spring een gat in de lucht en ik fiets met veel plezier verder. Nog 5 km. moet ik om de eindbestemming te bereiken. Ik zie een bord dat een wegomleiding aangeeft, maar ik kan gewoon doorfietsen. Totdat de weg voor de brug van Piacenza volledig is afgezet. Ik ga via de berm toch de route in maar een wachtende vrachtwagenchauffeur geeft aan dat de doorgang onmogelijk is. De alternatieve route is minimaal 8 km. omrijden. Ik denk erover om dan maar via de autostrada, een eindje verderop, te gaan. Tegelijk komt er uit tegenovergestelde richting een wielrenner aan. Ik roep “senior” en hij komt terug. Hij weet het ook niet; hij vraagt of ik Frans spreek en hij neemt me mee naar een alternatieve route onder de brug over een betonnen talud. Deels moet ik dan wel de fiets optillen en door een laag water lopen. Als ik zijn advies opvolg weet ik niet wat ik voor me zie en waaraan ik begin. Wat een ravage ligt er voor me, maar de man staat in de verte te wuiven dat ik in de goede richting ga. Hoe krijg ik mijn zwaar beladen fiets ongeveer 5 meter naar beneden getild van een rond aflopend talud. Juist als ik met de eerste 2 fietstassen naar beneden ben geklommen en alweer naar boven om de volgende lading te halen, komt er een man uit het struikgewas. Hij wil ook van het talud af en ik vraag of ik hem daarbij even moet helpen. Tevens vraag ik of hij mij met mijn fiets wil helpen. De man had s’ morgens zijn auto aan de andere kant van de brug geparkeerd en dezelfde route gebruikt om naar zijn werk te gaan. We lopen samen over het betonnen pad naar de overkant van de grotendeels droog liggende rivier en gaan deels door een laagje water. Het is de aanvoer die uitmondt in de Po, zo wordt mij vertelt. We nemen afscheid en ik dank de man hartelijk voor zijn hulp. Een kwartier later ben ik op de plaats van bestemming; 96 km. en iets later dan gepland. Een slaapplaats is onder het genot van een kop koffie snel geregeld. Morgen naar Fornovo di Taro; 90 km. van hier.